PREKEN van Marcel Heyndrikx SVD

26e ZONDAG DOOR HET JAAR (B)   -   30 september en 1 oktober 2006.

Numeri 11 : 25 - 29.
Marcus 9 :38- 48


Zusters en broeders , .

Hij heeft ze niet gefeliciteerd .Ze kregen zelfs geen schouderklopje.  En ze dachten nog wel dat ze het zo dapper voor hem hadden opgenomen.  Kwamen ze daar nu toch onderweg iemand tegen die bezig was boze geesten uitte drijven.  En die dat deed in de naam van Jezus van Nazareth.  Maar die man had helemaal geen opdracht van Jezus gekregen.  Hij hoorde niet eens tot zijn leerlingen'.  Hij maakte zo maar misbruik van Jezus' naam.
Johannes komt aan Jezus vertellen hoe kordaat ze zijn opgetreden.  De leerlingen hebben geprobeerd om die piraat tegen te houden. Wat denkt die wel!
Maar ze hebben zich -en dat is niet de eerste keer -in Jezus vergist.
'Als iemand in mijn naam duivels uitdrijft, belet hem dat dan niet, ook al is hij geen volgeling van mij.  Wie het ene moment een wonder doet in mijn naam, zal niet zo gauw een volgend moment ongunstig over mij spreken.  Bekijk het maar zo: wie niet tegen ons is, is voor ons'. (Marcus 9 :38-40)
Het is natuurlijk een heel mooie woord -dat woord van Jezus in het evangelie van vandaag.  Tegen de bekrompenheid van zijn leerlingen gaat Jezus hier in.  Hij geeft aan mensen de ruimte.  Laat duizend bloemen bloeien.
Vanuit teksten als deze zijn mensen er toe gekomen, om zich een beeld van Jezus te vormen als van een zachte, goedaardige man.
Heeft Jezus trouwens niet van zichzelf gezegd: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart? (Mattheüs 11 : 29)  En de manier waarop hij met kinderen omging -hij omarmt ze, hij legt ze de handen op, hij zegent ze, (Marcus 10:16) wijst dat ook niet in die richting?
Deze teksten hebben misschien wel bijgedragen tot dat soort afbeeldingen als het beeld van die zacht-zoete Jezus, in pastelkleuren blauwen roze, een herder met een schaapje op zijn schouders, tegen de achtergrond van een ondergaande zon.
Maar dat beeld is misleidend.  Het doet namelijk geen recht aan andere aspecten van zijn persoonlijkheid.
In dat zacht-zoete beeld van hem zijner vooral twee trekken verdwenen".
1.    Op de eerste plaats is hierin weggevallen dat hij hoge, ten dele zeer harde eisen stelde aan wie hem wilden volgen.
-    Hij vroeg niet alleen dat men zijn vijanden zou liefhebben, (Matt 6 : 44) dat, als iemand je dwingt één mijl met hem mee te gaan, je er dan twee zou meegaan en als iemand uw onderkleed wil afnemen, je hem dan ook uw boven kleed zou geven. (Matt; 5: 40)
-    Hij zei bovendien: Wie zijn vader of moeder meer bemint dan mij, is mijner niet waardig (Matt. 10 :37).  En wie de hand aan de ploeg slaat en achterom ziet, is niet geschikt voor het Koninkrijk van God. (Lucas 9: 62)
-    Hij sprak over de smalle weg, waarlangs men moet binnengaan in het Rijk van God. (Lucas 13: 24)
En hij zei dat het voor een rijke nog moeilijker was om in het koninkrijk van God te komen dan voor een kameel om door het oog van een naald te kruipen. ( Luc. 18:25)
Hij stelt hoge, soms harde eisen aan wie hem willen volgen, dat is het eerste aspect van zijn persoon dat in dat al te zoete beeld van hem is weggevallen
2.    Het tweede kenmerk van hem dat in dat liefelijke beeld is weggewerkt,  is dat hij mensen bijzonder scherp terecht kon wijzen.
Dat gebeurde vooral wanneer hij stootte op onrecht, of op verdrukking van de zwakken, en op schijnheiligheid.  Dan hoor je hem zeggen: Wee u, Farizeeën, gij legt de mensen haast ondraaglijke lasten op, maar zelf steekt ge er geen vinger naar uit. (Matt; 23: 4)  En over mensen die kinderen schade doen zegt hij: 'Wie ergernis geeft aan een kind, die was beter meteen molensteen om zijn nek in het diepste van de zee geworpen'. (Marcus 9 : 42)
En toch had dat eerste beeld, dat beeld van die zachte en milde man, niet helemaal ongelijk.  Zo was hij inderdaad.  Zo was hij ook.
Als de apostelen bv vuur wilden laten neerdalen op een Samaritaans dorp, waar men hem niet wilde ontvangen omdat hij op weg was naar Jerusalem, een stad die voor hen een stad van de vijand was, dan wijst hij dat kordaat af. (Lucas 9 : 54)
En hij weigert het onkruid uit te roeien, in de mensengemeenschap, omdat men anders met het onkruid ook de tarwe mee zou kunnen uit trekken. (Matt. 13 : 29)
En hij zal zijn leven eindigen met vergeving te vragen voor zijn beulen, want ze weten niet, zegt hij,wat ze doen. (Lucas 23: 34)

Maar hoe gaan die twee soorten kenmerken nu samen in één persoon, die zachtheid en die mildheid enerzijds, en dat soms harde optreden anderzijds?
Kort door de bocht gezegd: ze worden met elkaar verbonden door dezelfde grondhouding, de grondhouding van de liefde.  De liefde doet zulke dingen.  Ze combineert krachtdadig optreden tegen onrecht met zachtheid en mildheid.
Er zijn er onder u, die dat vanuit hun eigen ervaring verstaan.
Ik heb die combinatie vooral bij moeders soms aangetroffen.
Het gebeurt dat een van de kinderen de criminele toer op gaat.  Je hebt ze, zegt men wel, niet in je hand.  Ouders zijn dan de eersten om daar onder te lijden.  Als het zelf goed uitgegroeide mensen zijn, vergoelijken ze zo'n gedrag ook helemaal niet.  Misschien dat ze zo'n kind daar dan zelfs wel stevig over aanpakken.  Maar ze blijven aan zo'n kind trouw.  Ik heb een moeder in zo'n geval ooit horen zeggen: Ik vrees dat ik hem nog zal moeten opzoeken in de gevangenis, in de Begijnenstraat.  Dat is inderdaad nog gebeurd ook.
Grote ernst en krachtdadig optreden, en van de andere kant mildheid en mededogen -ze combineren die twee.
Misschien lijken ze op dat soort momenten wel op Jezus van Nazareth, in wie die twee eigenschappen zo duidelijk aanwezig waren.  En misschien zijn ze dan, net als hij, beeld van de Eeuwige, van Hem of Haar die leeft en liefde is.
Want je kunt in de wereld van de mensen wel iemands ex-man of ex-vrouw worden, maar je wordt nooit iemands ex-kind.
Zo is dat ook in de verhouding tot God.  Je kunt ongelovig worden, antigelovig, ex-gelovig, het komt allemaal voor, in alle maten en gewichten.
Maar ook in de relatie van mensen ten opzichte van God geldt: nooit wordt iemand zijn ex-kind.
Amen

Marcel Heyndrikx SVD